ارتباط بین کمال گرایی و تحلیل رفتگی در ورزشکاران دارای معلولیت های جسمی - حرکتی

هدف اصلی این تحقیق تعیین ارتباط کمال گرایی و تحلیل رفتگی در ورزشکاران معلول جسمی- حرکتی بود. به این منظور، 118 ورزشکار معلول جسمی- حرکتی (سن 74/5±83/24 سال، سابقه ورزشی 53/6±43/12 سال و سابقه رقابتی 40/4±39/8 سال) که به بازی های آسیایی گوانجو در سال 2010 اعزام شده بودند، مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی برای ورزش (هاس و پراپاوسیس، 2004) و پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشکار (رادک و اسمیت، 2001) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون چند متغیره در سطح معنی داری 05/0 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که کمال گرایی مثبت در ارتباط معنی دار و منفی با ابعاد و سطح کلی تحلیل رفتگی دارد (05/0?p). ارتباط کمال گرایی منفی با بُعد کاهش احساس پیشرفت (05/0?p)، با سایر ابعاد تحلیل رفتگی و سطح کلی آن از لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0< p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که تنها کمال گرایی مثبت پیش بینی کننده معنی دار سطح تحلیل رفتگی است (001/0>p , 741/0- = ? , 13/0= 2r). براساس یافته ها، تقویت منابع ایجاد کننده کمال گرایی مثبت برای پیشگیری از اثرات مخرب تحلیل رفتگی در ورزشکاران معلول جسمی- حرکتی اهمیت دارد.